donderdag 4 september 2014

No Ego


Steeds vaker loop ik er tegenaan: de Ego van andere mensen. Maar ook m'n eigen Ego...

Waarom denkt elk mens dat hij of zij het belangrijkste is in de wereld?
Natuurlijk sta je in het middelpunt van je eigen (belevings)wereld, maar dat betekent niet dat alles en iedereen om je heen zich aan jou moet aanpassen.

Als ik naar de meeste dieren kijk, die ook hun eigen Ego ervaren, vechten ze het uit en daarna is het duidelijk. De ander staat boven je, of onder je. Het is beslist en vervolgens schikken ze zich daarin.

Bij mensen gaat het anders, sluipend, geniepig, soms onbewust en vaak met pijnlijke steken onder water. Zo wordt gekeken wie er sterker is, het beter voor elkaar heeft, wie er bovenaan de sociale of maatschappelijke ladder staat en wie er onderaan bungelt.

Regelmatig neem ik me voor om mijn eigen 'Ego' uit te schakelen.
Voor wie zorg ik dat ik iedere dag weer het huis aan kant heb?
Voor wie wil ik laten weten dat ik werk heb en zoveel mooie projecten doe?
Voor wie trek ik mijn mooiste jas en laarzen aan, als ik een avondje uit ga?

Voor mijn eigen Ego.
Om anderen te laten weten dat het goed met me gaat, dat ik er warmpjes bij zit.

Tegelijkertijd is het zo vermoeiend om voortdurend met het Ego bezig te zijn.
Want wordt ik niet het meest gelukkig van mijn zoontje die op m'n schoot kruipt, als hij iets groot en overweldigend vindt? Als ik met m'n blote voeten door het huis loop en de warme nazomer wind langs mijn benen voel? Dat mijn nagels niet gelakt zijn, dat m'n benen niet glad zijn... het is niet belangrijk.

De strijd om status en aanzien is vermoeiend.
Ik doe er niet meer aan mee en wil mijn hart laten spreken.
Luisteren naar wat ik echt belangrijk vind in het leven en daar mijn energie in steken.
Daardoor groei en ontwikkel ik me en voel ik me gelukkig.
Mijn eigen middelpunt lost op in die van anderen, door samen te zijn, in oprechtheid en liefde voor de ander.

No Ego, het lijkt zo makkelijk, maar het valt niet mee om deze tweede natuur los te laten en te genieten van datgene wat er is. In het moment en in het grote geheel.
Niet beter dan een ander, maar net als de ander op zoek naar je eigen geluk en voldoening in het leven.